Modlitwa

[Neprijatel]

Aha. Ok. Nie no. Nie będę z tobą dyskutował, bo jesteś ignorantem, na dodatek agresywnym.

[Nyano]

Zaiste. Cenna uwaga ze strony kogoś, kto nie potrafił mi odpowiedzieć na podstawowe pytanie dotyczące jego własnej wypowiedzi.


Nb jeśli Aurora ściągnęła od ciebie korzystanie z wypunktowania, to ani chybi słowa 'ignorant' nauczyłeś się właśnie ode mnie...

[Neprijatel]

Po jakiego wała ci durni klasycy wzorowali się na antyku!?

To jedyne pytanie jakie tam wisiało. Jego ton nie wskazywał jednak na to, że oczekujesz na nie odpowiedzi. Ale jasne, że mógłbym odpisać, że to i tak bez sensu, bo omawiany tekst jest współczesny, ergo powinien odwoływać się do zasad rządzących poezją współczesną, a nie klasycystyczną czy romantyczną. Mógłbym pisać, że we współczesnej poezji występuje silny nurt klasycystyczny, a jego najwięksi przedstawiciele to chociażby Różycki i Dehnel. Mógłbym stwierdzić, że pieprzysz od rzeczy, bowiem powyższy tekst GavrilLa nie ma niczego wspólnego nie dość, że z odwoływaniem się do czegokolwiek, to tym bardziej z określeniem utwór literacki". Mógłbym - bo któż mi broni? - powtórzyć któryś raz, że wszystko ewoluuje, w tym język i poezja.

No ale po co, skoro jesteś zamknięty?

[Nyano]

Chyba nie to pytanie, kochasiu. Strzelaj jeszcze raz.

bo omawiany tekst jest współczesny, ergo powinien odwoływać się do zasad rządzących poezją współczesną, a nie klasycystyczną czy romantyczną.

O cholercia, jakiś ty mądry!

Tylko, że nie wszystkie dzieła to awangarda, większość, w mniejszym lub większym stopniu, odwołuje się do tego co już było.
Słynna krzywa Krzyżanowskiego to nic innego jak sinusoida, a ta z definicji posiada nieograniczoną dziedzinę.

Niezłe jaja by były, gdyby tak większość współczesnych czerpała pełnymi garściami z pewnej epoki. Jednostkowy pisarz, według twojej definicji, powinien robić to co inni jemu współcześni - korzystać z dorobku danej epoki. Tyle, że, według twojej definicji, nie mógłby tego robić, bo powinien tworzyć coś na miarę współczesności!

Mógłbym pisać, że we współczesnej poezji występuje silny nurt klasycystyczny, a jego najwięksi przedstawiciele to chociażby Różycki i Dehnel

Apokalipsa nadchodzi!
Wszelkie ideały upadają, a wielcy poeci nie stosują się do Nienaginalnych Pryncypiów Neprijatela!
Czas się nawrócić i oczekiwać na przyjście Najwyższego!

Mógłbym stwierdzić, że pieprzysz od rzeczy, bowiem powyższy tekst GavrilLa nie ma niczego wspólnego nie dość, że z odwoływaniem się do czegokolwiek

Skoro użył podmiotu zbiorowego, który został już kiedyś użyty, to czemu nie?
Nie musi to być koniecznie odwoływanie się. Może być nawet wybitnie nieudolne naśladownictwo.

A kto wie, być może Gavrill jest awangardowym twórcą, który poprzedza epokę, dla której to, co dla ciebie jest Nienaginalnymi Pryncypiami Neprijatela Dotyczącymi Poezji Współczesnej i to, co dla mnie wyznacza ramy Zbioru-Utworów-Które-Nie-Zasługują-Na-Pałę, jest już tylko archaicznym przeżytkiem...
Choć mam nadzieję, że nigdy nie nastanie epoka, gdzie takie gnioty będą normalnością.

[Neprijatel]

Chyba nie to pytanie, kochasiu. Strzelaj jeszcze raz.

Ojaaaa, Borch Trzy Kawki.

Tylko, że nie wszystkie dzieła to awangarda, większość, w mniejszym lub większym stopniu, odwołuje się do tego co już było.

Konkrety, messer. Póki co - bełkot. I powyrywane z kontekstu truizmy. A użycie słówka "awangarda" świadczy o twojej znikomej wiedzy. Awangardą to teraz zajmują się chyba tylko Podgórni i Bromboszcz

Niezłe jaja by były, gdyby tak większość współczesnych czerpała pełnymi garściami z pewnej epoki. Jednostkowy pisarz, według twojej definicji, powinien robić to co inni jemu współcześni - korzystać z dorobku danej epoki. Tyle, że, według twojej definicji, nie mógłby tego robić, bo powinien tworzyć coś na miarę współczesności!

Twoja logika obezwładnia. Więc, obezwładniony, mogę tylko pozdrowić.
I dziwić się, jak ta rzekomo moja definicja została skonstruowana. Zapewne w bólach.

Apokalipsa nadchodzi!
Wszelkie ideały upadają, a wielcy poeci nie stosują się do Nienaginalnych Pryncypiów Neprijatela!
Czas się nawrócić i oczekiwać na przyjście Najwyższego!

Bardzo to było fajne i cięte, ale o co chodzi? Klekotanie pod publiczkę? Miłej zabawy.
Różyckiego, swoją drogą, bardzo lubię. Ach, ale czy ty wiesz, kto to jest?
Jeśli zaś chodzi o moje pryncypia, to wiersz powinien być ciekawy i dobrze napisany. Wiadomo, że mam swój gust, ale utrzymywanie tekstu w poetyce odmiennej od tej preferowanej przeze mnie wcale go w moich oczach nie dyskwalifikuje ani, broń Boże, w niczym nie umniejsza jego walorom, które zawsze staram sie dostrzegać. Przykładem choćby Aluś, który pisze trochę jakby poza mną, a częstokroć go chwalę. Bo (zazwyczaj, nie ciesz się ) dobrze pisze.

A kto wie, być może Gavrill jest awangardowym twórcą, który poprzedza epokę, dla której to, co dla ciebie jest Nienaginalnymi Pryncypiami Neprijatela Dotyczącymi Poezji Współczesnej i to, co dla mnie wyznacza ramy Zbioru-Utworów-Które-Nie-Zasługują-Na-Pałę, jest już tylko archaicznym przeżytkiem...
Choć mam nadzieję, że nigdy nie nastanie epoka, gdzie takie gnioty będą normalnością.

Utwierdzasz mnie w przekonaniu, że nie wiesz, o czym mówisz. Powtórzę więc - ignorant.

I dodam - odpieprz się, koleś, od moich pryncypiów. Komentuj sobie teksty wedle własnych, nic nikomu do tego, ale od moich wara. A jak już chcesz dyskutować, to merytorycznie, bo od tego pitolenia niedobrze się robi.

[Gavrill]

W swoich wypowiedziach próbują uchodzić Panowie (Neprijatel i Nyano) za elokwentnych i oczytanych, a udowadniają tymi pojedynczymi pojedynkami na słowa i niesmakowitymi niesnaskami swoją dziecinność. Dajcie sobie spokój. Niech zapanuje treuga dei nie tylko od środy wieczór do poniedziałkowego poranka, ale i przez cały tydzień. Pokój, bracia i siostry i wy... Panowie N(N). Pokój i miłość. A może miłość w pokoju?

[Neprijatel]

Moja wina, że ten koleś ma jakiś problem na moim tle?

A ty, kolego, zamiast nas strofować, wziąłbyś sie do roboty, coby więcej gniotów nie pisać ;>

[Gavrill]

W ogóle nie zamierzam pisać już wierszy przez jakiś czas przynajmniej. Zajmę się opowiadaniami, może mi lepiej wyjdzie. btw zapraszam do przeczytania mojej "TFUrczości" w dziale prozy.

[Nyano]

Niech zapanuje treuga dei nie tylko od środy wieczór do poniedziałkowego poranka, ale i przez cały tydzień. Pokój, bracia i siostry i wy... Panowie N(N). Pokój i miłość. A może miłość w pokoju?

Zdecydowanie za.
Ale jako, że wieczór jeszcze nie nadszedł pozwolę sobie jeszcze odpowiedzieć Neprijatelowi. Padło do mnie pytanie, więc odpowiedź być powinna.
Wolałbym doprowadzić coś do końca, żeby nie zostawiać miejsca na niedomówienia.
Nawet jeśli przez to miałbym być dziecinny w czyichś oczach.
Ale od razu zapowiadam, że na końcu mojego posta będzie nawet miejsce na przeprosiny.

Chyba nie to pytanie, kochasiu. Strzelaj jeszcze raz.

Ojaaaa, Borch Trzy Kawki.

Wuj Otto.

Jak rozumiem, skoro kiedyś należało pisać z sensem, dzisiaj kategorycznie nie wolno tego robić?

A użycie słówka "awangarda" świadczy o twojej znikomej wiedzy. Awangardą to teraz zajmują się chyba tylko Podgórni i Bromboszcz

W tym momencie piszesz jak niezbyt inteligentny uczeń w szkole:
- X, czym był romantyzm?
- Hm... E... No więc Mickiewicz... Y... Słowacki...
No fajnie, ale romantyzm bez Słowackiego to samo by znaczył.
Jednak ta awangarda po coś tam stoi. Ugryź kontekst, a jeśli nie rozumiesz to polecam definicję słownikową.

A o mojej wiedzy będzie później.

Bardzo to było fajne i cięte, ale o co chodzi? Klekotanie pod publiczkę? Miłej zabawy.

Litości!
Nie zauważyłeś może, że to co nazywasz 'publiczką' to trzy osoby na krzyż? I to tylko jeśli założymy, że będzie to czytał autor tematu.

Różyckiego, swoją drogą, bardzo lubię. Ach, ale czy ty wiesz, kto to jest?

Może cię zaskoczę, ale tak, wiem.

Tak właściwie to mam 'trochę' więcej latek niż przeciętny 17-latek (a nawet, o dziwo, więcej niż najstarszy 17-latek świata). Tak więc zabawa w Kto Co Wie, A Kto Czego Nie Wie nie jest najlepszym pomysłem.

Jeśli już chodzi o sugerowanie (w poprzednim poście, jeśli dobrze naliczyłem, trzykrotne) mi niewiedzy to jest to, Szanowna Publiczko, argumentum ad personam. Sofizmat.
Artur Schopenhauer stwierdziłby z pewnością, że wobec tego Neprijatel nie ma nic sensownego do powiedzenia.

A, jak nietrudno się domyśleć, opinia A. S. jest dla mnie bardziej wartościowa niż, zarzucającego mi brak logiki, Neprijatela.


A meritum już niejednokrotnie padło, w takiej czy innej formie - przeoczyłeś?

To nie ja jestem przyczyną
To nie moja wina
To nie mój problem
Nie ja to spowodowałem



A teraz czas na zapowiadane przeprosiny.

Wracając do tego o czym 'rozmawialiśmy' w temacie "nigdy nie ufaj mężczyźnie":
Rzeczywiście, pomyliłem się.
Żałosny-Ignorant-I-Kretyn chciał Tobie, o Wielki wmówić, że dopełniacz od słowa 'kwadrat' brzmi 'kwadratu'.
To Ty miałeś rację, o Wielki:
р. п. (кого? чего?): квадрата

Rzeczywiście, 'kwadrata'.

Wybacz, o Wielki!

[Neprijatel]

Wybaczam, cześć.

[Gavrill]

Znowu udowodniłem, że jestem świetny. Moje kolejne posty wnoszą w życie bohaterów tj. Nyano i Neprijatiela akcenty optymistyczne. Moje posty są niczym polsatowski program "Wybacz Mi!". Może powinienem zając się zawodowo godzeniem ludzi? A tak odbiegając od tematu: czy któryś z Panów komentuje prozę, bo żyję ciągłą nadzieją, że ktoś oprócz mojego królika przeczyta ten syf. Pozdrawiam i również wybaczam Wam to jacy jesteście. To nie Wasza wina, nie przejmujcie się. Kończąc akcentem z kabaretu Neonówka. Wujcio Gavrill wszystkich Was kocha. "Ono ciebie kocha, ciebie, ciebie... Nie... Ciebie nie, Żydzie..."