Tawerna RPG

:: Dłonie

Przyłożyłem dłonie- po świcie-
do twarzy
pachniały bordowo
opuszkami czerwieni lepiłem
odcień własnego życia
zmęczone oczy usta
przez palce sunęło
istnienie

Wkładałem do łkającego
gardła
głęboko
kulki czarnego chleba
i oddech

Paznokciem ryłem
krwawe bruzdy
Ja- Bóg
jedyny gorszego
księżyca

Rzeźbiłem
zrogowaciałą kością
dłutem dłubałem
w kolejnej emocji

By nocą zaś się schlać
porzygać
by paść bezkształtnie
jak krzyż przewrócony

1. Widzę pisanie na podobieństwo Wojaczka.
2. Wiersz daje ciekawy obraz, grający na emocjach. Świetny klimat.
Tyle ode mnie. Daję cztery. Ale jestem newbie, moje zdanie się nie liczy

1- nie na podobieństwo pisane. Gdziez mi do mistrza... powoli powracam do mojego pierwotnego stylu sprzed 3 lat...
2-Newbie? Każdy ma prawo się wypiowiedzieć. Demokracja

Nie przekonuje mnie. Chaos, ten turpizm momentami śmieszy.

ostatnia zwrotka mi się nie podoba.. za dużo tego truizmu, cierpienia. Przekolorowane moim zdaniem.

Pozostała część mi się podoba. Miałąm to uczicie 'czemu to nie moje'

Czy ja sie nie myle, czy gdzieś już motyw tego chleba miałeś? Kurcze bo coś dzwoni...

ostatnia zwrotka mi się nie podoba.. za dużo tego truizmu, cierpienia. Przekolorowane moim zdaniem.

Pozostała część mi się podoba. Miałąm to uczicie 'czemu to nie moje'

Czy ja sie nie myle, czy gdzieś już motyw tego chleba miałeś? Kurcze bo coś dzwoni...

A mi się właśnie jedynie ostatnia zwrotka podoba. Autor nie sili się na przepoezję, tekst płynie naturalnie.