Re: [Warhammer 40000] W imię Konklawe (OTWARTA)
: niedziela, 4 października 2009, 13:29
Dobra teraz wiem jak się za to zabrać. Za dwa max 3 dni karta będzie.
Przypominam, że do dzisiaj do 23.59 przyjmuję karty.
Wielka komnata. Naprawdę wielka. Trudna do objęcia w pełni spojrzeniem z dowolnego jej miejsca, zgodnie z zamierzeniem konstruktorów. Choć mierzalna.
W ogólnym planie prostopadłościan o wymiarach piętnastu metrów na czterdzieści. I wysokości także piętnastu.
Daje to dziewięć tysięcy metrów. Choć projektanci przykładali większą wagę do tysięcy, obecnie istotę tego miejsca stanowiło jednak dziewięć.
A zza ścian słychać było tak śmiech, jak i krzyk.
Po środku zbudowanego z pradawnych już adamantowych płyt pomieszczenia znajdowało się szczególne miejsce. Całość przypominać by mogła salę tronową - ozdobne kolumny ustawione rzędami wzdłuż ścian czy zdobiące te drugie płaskorzeźby i posągi mogłyby o tym świadczyć. Mogłoby o tym świadczyć wywyższenie środka na niemal trzymetrowym podeście, wyniesionym przez łagodnie pochyloną powierzchnię łączącą go z poziomem dla reszty. Mogłyby o tym świadczyć mozaiki na sufitach, liczne panele dowodzenia przy tronie czy może zawieszone na wszystkich ścianach zwoje z inkatacjami, modlitwami i psalmami do Imperatora. Mogła o tym też świadczyć osoba spoczywająca tam, gdzie tron.
Istniały jednak pewne różnice.
Adamantowe płyty wzmocnione były stopami ceramicznymi dla zwiększenia odporności temperaturowej pomieszczenia. Masa przewodów i kabli - niektórych jarzących się zielenią czy błękitem, innych będących przewodami energetycznymi czy dostarczających substancje niezbyt pospolitego pochodzenia i użytku - oplatała całą niemal powierzchnię posadzki. Kolumny były obite tak, aby można było na nich szerokie regały, na których ustawiona była różna zawartość, od starych ksiąg, przez cyfrowe notesy, dziwne rośliny aż po rzeczy, o których lepiej dla zachowania poczytalności nie wspominać. Mozaiki zostały strącone, rzeźby zostały dawno temu obrócone w proch - te, które teraz zdobiły ściany przedstawiały sceny i postacie niewyobrażalne dla zwykłych ludzi. Pergaminy zaś zawierały inne treści - nie inkatacje, a umowy, nie modlitwy, a wezwania, nie psalmy a hymny - bluźniercze tak w treści, jak i w adresatach. A skierowane były ku potęgom pochodzącym z Osnowy. W części widać było pragmatyzm, zaskarbienie sobie przychylności w dążeniu do osiągnięcia większej potęgi - i nieśmiertelności.
Większość jednak, bardziej służalcza, bardziej błagalna i bardziej religijna odczytana miała być przez konkretną abominację. Tę samą, dla której ofiarą było nawet pragmatyczne zaskarbienie sobie przychylności innych w dążeniu do osiągnięcia więcej.
A liczbą było dziewięć.
W sali stali strażnicy, odziani w doskonałe pancerze, z bronią w ręku. Pełnili swą wieczystą straż, wybrani osobiście przez spoczywającego. Bronili go przed resztą jego poddanych aż do czasu jego przebudzenia.
Największa różnica pomiędzy salą tronową a tym pomieszczeniem była w miejscu tronu. Tronu nie było. Był sarkofag, do którego prowadziły wszystkie przewody. A w sarkofagu ktoś spoczywał.
- Kocham cię. nigdy cię nie opuszczę.
- Ta sprawa dawno się zakończyła... nie widzę powodów do niepokoju.
- Ślubuję wiernie służyć Flocie, samemu Imperatorowi i całej Ludzkości...
- Tak mamo, wziąłem lekarstwo.
- Nikogo tu nie ma.
- Zajmę się zdjęciami, detektywie. Głupio by było gdybyśmy stracili jedyny dowód.
-Wystarczy że dopłacisz jeszcze tylko trzynaście patyków, mówię ci, sprawa zostanie załatwiona.
- Za tobą!
- Obawiam się, że nie mam pieniędzy aby zapłacić.
- Zgodnie z wynikami, jestem w pełni zdrowy i gotowy do służby.
- Nie, jasne że nie sypiam z tobą dla pieniędzy. Kto ci zasugerował taką głupotę, skarbie?
- W ciągu czternastu dni zdołamy ewakuować wszystkich zagrożonych.
- Wymieńmy się i elegancko spierdalajmy w przeciwnych kierunkach.
- Nasza nagroda czeka. To nie kłamstwo, mój panie.
Straż stanęła na baczność, bronie przy boku. Dowódca wyszedł na środek i wszyscy przyklękli. Zrobili wszystko, by godnie powitać swego pana ponownie, gdy dany im został wreszcie, po trzech tysiącach lat, sygnał.
Sygnałem był rozchodzący się w sali i po całym okręcie wrzask bólu, rozpaczy, cierpienia i satysfakcji z rychłego spełnienia planów, wrzask który mógłby zabić zwykłego człowieka, albo przynajmniej wpędzić go w szaleństwo równe jego źródłu, spoczywającemu w cybernetycznym sarkofagu, od trzech tysięcy lat wspomagającego funkcje życiowe istoty z wewnątrz.
Dla wielu milionów ludzi był to niesłyszalny pośród międzygwiezdnej pustki zwiastun cierpienia.
EDIT:
Otrzymałem wszystkie karty poza kartą Necrona1501 no i Nes zapewne będzie czasowo nieaktywny. Jutro, najpóźniej pojutrze start.
3 Gwardzistów, przemytniczka i Astrates, mało zróżnicowana ta drużyna będzie ^ ^
Smutno mi tak samemu